Wicca Hakkında Geniş Bilgi

Kolye olarak sıkça kullanılan pentacle, beş köşeli bir yıldız olarak tarif edilebilir.

Pek
çok Wiccan tarafından Wicca'nın sembolü olarak kabul edilir. Wicca
(telaffuz: vika) Neopagan bir dindir ve büyüsel uygulamaların modern
adıdır. We takipçileri tarafınsan sıklıkla Cadılık olarak da
nitelendirilir. Aynı zamanda bu takipçilere Wiccan(telaffuz: vikan) adı
verilir. 20.yy'ın başlarında, İngiltere'de oluşmaya başlamış, 1950'lerde
Gerald Gardner tarafından popülerleştirilmiştir.

Wicca kısaca
Tanrıça ve Tanrıya tapılan, çoktanrılı bir dindir. Genelde Üçlü Tanrıça
ve Boynuzlu Tanrı, sıkça karşımıza çıkarlar. Bununla birlikte, Wicca'da
pek çok ilahi sıfat vardır. Wicca ayrıca büyü uygulamaları içerir.
Geçmiş yüzyılların seramonik büyü uygulamalarından etkilenmiş bir
kültürdür. Açık bir zihin ve erdemin birleşmesiyle oluşmuş olan
uygulamalardır. Wicca'nın bir başka karakteristik özelliği ise sekiz
Sabbat'tır.

Wicca'nın pek çok çeşidi vardır ve bunlar gelenkler
olarak ifade edilirler. Gardnerian, Alexandrian Wicca, bir sonraki
nesillere de Wicca'yı tanıtabilmeyi amaçlamıştır. Cochrane's Craft, Feri
ve Dianic gelenekleri gibi nesilsen kaygı duymamıştır. Bu geleneklerden
bazıları Wicca ismini kabul etmeyip Witchcraft kelimesini
kullanmışlardır.

Tanrıça sıkça Üçlü Tanrıça olarak betimlenmiş,
böylece yaratıcı dişi gücün üç evresi anlatılmıştır. Bakire Tanrıça, Ana
Tanrıça ve a Yaşlı Tanrıça. Tüm bu evreler, bekareti, bereketi ve
bilgeliği temsil eder. Kendisine aynı zamanda Ay Tanrıçası da denmiştir
ki Roma Mitolojisinde Karşımıza Diane olarak çıkar. Özellikle
70'lerdekiler olmak üzere pek çok Wiccan Tanrıçayı iki yaratıcı güç
arasında daha önemli görmüştür. Herşeyi kapsayan ve üretici olan odur.
Ve Tanrı buna saygısıyla tüm evrene ışık ve ilham dağıtır. Tektanrılı
wicca modeli olan Dianic Wicca'nın kutsal olarak gördüğü yalnızca
Tanrıça'dır. Bu sebeple de eşitlik inancına sahip diğer Wicca
geleneklerine göre daha az destekçisi bulunur.

Boynuzlu Tanrı'ya
da saygı gösterme fikri ve Tanrıça'ya eşlik etmesi ilk olarak 1920'lwrde
Mısır Bilimci Margaret Murray tarafından öne sürüldü. Murray'in inancı,
Avrupa'daki cadılara dayanıyordu. Eski Avrupa'daki cadıların inancında
iki yaratıcı güç bulunuyordu. Yalnızca boynuzlu Tanrı'ya tapmınma fikri
ise sonralardan değişim göstererek Hristiyanlık olarak karşımıza
çıkıyor.
Şimdiyse Gerald Gardner tarafından bilgece tekrar ortaya
konan Wicca ise yine Gardner tarafından Murray'i destekleyerek ortaya
çıktı. Gardner'da Murray gibi antik zamanın Britanya adalarında yaşamış
cadıları model almıştır.

Doğatanrıcılık, Çoktanrıcılık ve her nesnenin bir ruhu olduğuna inanma

Boynuzlu
Tanrı'nın bir heykeli, Cornwall Boscastle'da Witchcraft Müzesi'nde
görülebilir. Pek çok Wiccan Üçlü Tanrıça ve Boynuzlu Tanrı'nın yaratıcı
gücün iki ayrı yönü olduğuna inanır. Doğatanrıcı inançta sıkça
yaradılışın eril ve dişi bütünlüğüne inanılır. Bu yüzdendir ki, eril ve
dişi gücün tüm evrene ulaşıp onu kapsadığı esastır. Gardner'ın
yayımlanmış metinlerinde, ve Gardneryan Wicca'da bu konudan bahsedilir.
Doğatanrıcılık gibi İkitanrıcılık da Wiccanların çoktanrılı olarak gösterilmesinin sebebidir.

Cermen
Eostre, Hindu Kali, ve Hristiyanlar'ın Bakire Meryem'i Tanrıça ile
özdeşleşmiş, Kelt Cernunnos, antik Yunan'da Diyonisos ve Yahudi
Hristiyan Yahweh ise Boynuzlu Tanrı'nın bir yansımasıdır. Wicca tüm
Tanrılaçalaştırılmış kadın figürlerin ve tüm Tanrıların aynı eril ve
dişi güçler olduklarını savunur. Wiccan yazarlar Janet Farrar ve Gavin
Bone Wicca'nın gelişip yaygınlaştıkça daha da politeistik olduğunu öne
sürmüşlerdir.

Bazı Wiccanlar, yaratıcı güç imgelerinin gerçek
kişilikler olmadığını, yalnızca bir figür olarak ortaya koyulduklarını
savunmuş, bu sebeple putperestlikle bir alakalarının olmadığını
anlatmışlardır. Aynı zamanda bir psikolog olan yüksek rahibe Vivianne
Crowley, Wicca'nın yaratıcı güç figürlerinin, Jungian psikanaliz
testlerinde bulunan bilinçaltı yaratıcı güç imgeleri olduğunu
savunmuştur.

Bu inançlara rağmen, Wicca ölümden sonraki yaşama
önem vermez, şimdiki hayata odaklanır. Tarihçi Ronald Hutton,
"Wiccanların çoğu içgüdülerine önem verir. Bunun sebebi, bu hayatta ne
yaparsa yapsın karşılığını burada aldığına inanmasıdır." demiştir.

UYGULAMALAR

Neopagan arştırmacı ve yüksek rahibe Margot Adler, ritüelleri "bireylerin
ve grupların evrensel enerjiyle yeniden birleşmesi, ve günlük yaşam
aktivitelerinde bunun etkisini görebilmek, hayatlarının tamamının
genellikle unutulmuş olan önemini kavrayabilmek" olarak betimlemiştir. Wicca'daki ritüeller, bayram kutlamaları ve ayinler "Boş, formaliteden ibaret ya da kendini tekrarlayan deneyimler"
değildir. Yine de belli bir amaç için eyleme geçirilen, diğer
wiccanlarla birlikte yapılan dini aktivitelerdir. Bu aktiviteler
katılımcıların bir anlamda bilincini arttırır. Aynı zamanda pek çok
wiccanın, tanrıça ve tanrıların varlığına, ölümden sonraki yaşama ve
bunun gibi pek çok kavrama şüphe tohumlarıyla yaklaştığını, yine de bu
uygulamalarda bulunduklarını belirtmiştir. Bu katılımcılardan Glenna
Turner, diyor ki, "Mitleri hayalleri ve böyle bir görsel sanatı
seviyorum. Uygulamalarda bunların hepsi bir arada. Güzellik, törenler,
müzik, dans, şarkılar ve düşler."


Yüksek rahip ve tarihçi
Aidan Kelly Wicca'da uygulama ve deneyimlerin aslında inanmaktan çok
daha nemli olduğunu iddia etmiştir. Bunu da "Wicca ilahiyattan ziyade bi ritüel dinidir. Ritüeller önce, mitler sonra gelir." Düşüncesine bağlamıştır. Ayrıca Aidan Kelly, "Cadılıktaki
mitlerin gerçek tarih olduğuna inanarak hareket etmek ise bir bakıma,
muhafazakar kesimin, Genesis'e* delice gözüyle bakmasıyla aynı şeydir." demiştir. Ve bu sebeple Adler "Ne
kadar ironiktir ki, hangi sebeple olduğunu bilmediğim halde Cadılık
uygulamalarına karşı yapılan tüm kötülemelere rağmen, Cadılık
uygulamaları, modern bilimle uyuşabilen çok az inanıştan biridir. Fakat
kendine özgü tüm metodları, ritüelleri ve mitleri şüpheci yaklaşımlara
sebep olur." şeklinde konuşmuştur.


RİTÜEL UYGULAMALARI

Sabbatları
kutlamak için Wicca'da pek çok ritüel vardır, Tanrıça ve tanrılara
tapınma, büyü ritüelleri vb... Çoğu zaman dolunayda, bazı durumlarda
yeniay döneminde -ki Esbat olarak da bilinir-. Tipik bir ayinde, coven
ya da solitary wiccan tüm gerekli unsurları temizlenmiş dairesine
toplar. Bu gerekli unsurları toplamak raasında dört köşenin
gardiyanlarını onlara özgü dört elemen olan Hava, Ateş, Su ve Toprak
ile çağırmak da bulunabilir, Köşeler çağrılıp daire tamamlandığında,
dönemsel bir ritüel yapılabilir. Bu ayinler, çoğu zaman büyü
içereceğinden bu büyülere özgü gereçler de bulunmalıdır. Bunlar
genellikle Atheme diye adlandırılan bıçak, bir asa, bir pentacle ve bir
kadehtir. Temel gereçler bunlar olmakla beraber aynı zamanda besom
olarak da bilinen süpürge, bir kazan ve mumlar, tütsüler ve Boline
olarak bildiğimiz kıvrık siyah bıçak. Bir altar genellikle tüm ritüel
gereçlerinin, Tanrıça ve Tanrılara ayrılmış bölümlerin de içinde
bulunduğu bir çemberle çevrilidir. Çembere girmeden önce, bazı
ritüellerde kısa bir temizlik yapılmalıdır. Ritüel biterken ise
köşelerin (dört temel elementin) gardiyanlarına, Tanrıça ve Tanrıya teşekkür edilir ve ritüel tamamlanır.

Wicca'nın
duygusal bir bakış açısı ise, bir nebze Gardnerian ve Alexandrian
Wicca'dır. Gelenkesle olarak gökgiyimli çalışılır. Ayrıca, athame
erkeği, kadehse kadını sembolize eder.

YIL DÖNGÜSÜ

Gerald
Gardner'ın müzesinde bulunan, yıl döngüsünün Murray tarafından
resmedilmiş halinde dört Sabbat bulunur. Gardner (Ve aynı zamanda
Hristiyan kültüründe de bu şekilde geçen ve tamamen pagan geçmişine
dayalı olan.), "Dört büyük Sabbat 'ın Candlemass(Imbolc) , May
Eve(Beltane) , Lammas(Lughnassadh), and Halloween(Samhain) olduğunu,
ekinoks ve gün dönümlerinin de kutlandığını." söylemiştir.

Diğer
dört bayram olup pek çok Wiccan tarafından kutlana Lesser Sabbatlar
ise, ekinoks ve gün dönümleridir, Bricket Wood coveni tarafından 1958'de
benimsenmiştir. Bundan sonra ise önce Gardnerian geleneğinin
takipçileri, ve nihayet diğer gelenekler de bu bayramları benimsemiştir.
Örneğin Alexandrian Wicca ve Dianic geleneği. Bu bayramların isimleri
halen Cermen paganları ve Kelt çoktanrılı dinlerinden alıntılanarak
kullanılmaktadır. Ancak alıntılanmış halleriyle festivaller malesef,
yapıcı ve doğsal olmamış, keza tarihsel anlamlarını da yitirmiştir.
Ritüellere gözlemci bir bakış atacak olursak, herşeye rağmen alıntılayan
kültürlere ve dinlere pek çok etkide bulunduğunu ve onların yapılarına
sızdığını görebiliriz.


Genesis : İncil'de geçen yaradılış destanı.